Co trzecie dziecko poniżej 11 roku życia obgryza paznokcie u rąk (lub skórki wokół paznokci). W wieku dorastania liczba ta się jeszcze zwiększa by gwałtownie opaść w momencie kiedy z nastolatków przeobrażamy się w osoby dorosłe. Niektórzy jednak bardzo długo nie są w stanie pozbyć się nawyku obgryzania paznokci i czynią to nawet jako osoby dorosłe. Nie trzeba wspominać że ani to ładnie nie wygląda, ani też niczemu nie służy (poza rozładowaniem napięcia). Skąd więc w ogóle bierze się potrzeba obgryzania paznokci? Prześledźmy obecne koncepcje.

Genetyka

Część naukowców uważa, że tendencja do obgryzania paznokci może być dziedziczna. Nie ma jednak przekonujących danych epidemiologicznych. Dodatkowo postawienie takiej tezy uniemożliwia fakt iż dziedziczna może być struktura osobowości narażająca osoby na większą podatność na sytuacje stresowe – dla których obgryzanie paznokci będzie jedynie efektem ubocznym.

Rodzice

Wydaje się że rola rodziców w obgryzaniu paznokci jest spora. Nie jako czynnika wywołującego obgryzanie, ale jako elementu który mógłby zapobiec nawykowi obgryzania. Rodzić który zauważy u dziecka taki nawyk i nie zareaguje w pewnym sensie wzmacnia go, nie zajmuje się bowiem przyczynami obgryzania które sugerują istnienie napięcia.

Fiksacja oralna

Paznokcie i seks? A dlaczego nie. Freud – jak wiadomo – większość rzeczy kojarzył z seksem. W toku rozwoju człowieka wyróżnił też 5 fazy rozwoju dziecka (oralną, analną, falliczną, latencji genitalną), a obgryzanie paznokci miało mieć związek z fazą oralną (czyli manipulacją wokół sfery ust). W skrócie chodzi o to, że te osoby, które z różnych przyczyn nie przeszły płynnie z fazy oralnej do analnej, pozostają zafiksowane na fazie oralnej i w późniejszym życiu ich zachowanie może z tą fiksacją być związane. Poza obgryzaniem paznokci, fiksacje oralne to też palenie papierosów czy fajki, lub upodobanie do lodów i lizaków.

Stres

Najczęstszym tłumaczeniem obgryzania paznokci jest teoria rozładowania stresu. Paznokcie obgryzają osoby nerwowe, żyjące w stresie, z reguły o niższej samoocenie i wyższych ambicjach. Jest to zachowanie autoagresywne, a jego pojawianie się we wczesnym okresie dziecięcym można wiązać z etapem wyodrębniania się poczucia kontroli u dziecka. Podobnie jak anoreksja jest próbą odzyskania czy zdobycia kontroli nad własnym życiem, podobnie można interpretować obgryzanie paznokci. Myśląc o obgryzaniu paznokci w tych kategoriach nie dziwi już że nawyk ten potrafi utrzymywać się latami i jest niezwykle trudny do usunięcia.

Popularity: 4% [?]