Dwa oblicza miłości
Przez tysiąclecia miłością i problemami, które mogą w związku z tym uczuciem zaistnieć, zajmowali się niemal wyłącznie pisarze i artyści. Konieczność naukowego zbadania miłości odkryta została stosunkowo niedawno.
Problematyką miłości zajęli się psychologowie społeczni. Przede wszystkim, zauważyli oni pewne zróżnicowanie, które znane było już w starożytności. Chodzi mianowicie, o różnice pomiędzy intensywnie przeżywaną miłością romantyczną, a budowaną stopniowo miłością partnerską. Obydwie one występują niezależnie od siebie, choć często pierwsza z nich przeradza się w drugą. Ideał miłości romantycznej opisać można za pomocą następujących założeń:
- Prawdziwa miłość, to uczucie pojawiające się „od pierwszego wejrzenia”.
- Każdemu człowiekowi przeznaczona jest tylko jedna, właściwa osoba.
- Prawdziwa miłość nie zna granic i jest w stanie pokonać wszystkie przeszkody.
- Człowiek, w którym się zakochujemy, jest dla nas doskonały.
- Trzeba zawsze iść za głosem uczuć.
Według Keith Davis, uczucia zakochanych, można uporządkować dzieląc je na dwie grupy: namiętności i opiekuńczości. Znaczna większość związków romantycznych, zaczyna się głębokim uczuciem żywionym do partnera lub partnerki. Człowiek zakochany jest zafascynowany obiektem swej miłości. Związki osób romantycznie zakochanych charakteryzują się zwykle dużą wyłącznością: myśli koncentrują się na kochanej osobie, wygląd innych osób przeciwnej płci staje się mało istotny, dochodzi do zaniedbywania kontaktów społecznych, osoby zakochane pragną być z sobą niemal bez przerwy. W stanie romantycznego zakochania ludzie nie wyobrażają sobie zazwyczaj życia bez siebie, ani tego, że ich uczucia mogłyby się kiedyś zmienić.
Okazuje się jednak, iż miłość romantyczna niemal zawsze ma swój kres. W niektórych związkach kończy się ona już po trzech miesiącach, w innych po kilku latach. Zwykle jednak uczucia, tak intensywne początkowo, ulegają ochłodzeniu. Jeśli związek ma istnieć dalej, partnerzy muszą być gotowi na to, by oprzeć go na innych podstawach. Muszą stworzyć relację, która bywa dziś określana jako związek partnerski. W przeciwieństwie do miłości romantycznej, która „opanowuje” człowieka, miłość partnerską stworzyć trzeba samemu. Wymaga to wielkiego zaangażowania, a niejednokrotnie rezygnacji z siebie na rzecz partnera.
Prawidłowo zbudowane związki partnerskie, w przeciwieństwie do tych opartych na miłości romantycznej, są jednak zazwyczaj bardzo trwałe. Pielęgnowane, nie są wcale pozbawione namiętności i wzajemnej fascynacji, ale obok nich zawsze jest miejsce na coś więcej.
Niewątpliwie wiele związków, również małżeńskich rozpadło się w związku z rozczarowaniem przeżywanym na skutek oziębienia towarzyszącego końcowi miłości romantycznej. Osoby, które jej istnienie postrzegają jako warunek konieczny związku i małżeństwa, odnajdują szczęście zazwyczaj tylko na chwilę, a do tego, bo ponownie je poczuć, potrzebują wciąż nowej osoby.
Popularity: 3% [?]