Trzy podobnie brzmiące nazwy zawodów, ale zupełnie trzy różne oblicza wykonywanej profesji. To, co je łączy, to podobne podejście do człowieka i chęć udzielenia mu pomocy. Jakie zatem są różnice? Jak często i dlaczego mylimy się w rozróżnieniu tych trzech osób? Na co zwrócić uwagę, aby nie popełniać więcej takich błędów?

Nieświadomość społeczna i nadużycia osób wykonujących te trzy różne zawody to na ogół mało dostrzegalny problem jednak bardzo istotny. Prawdę powiedziawszy, tylko niewielki odsetek ludzi potrafi wyraźnie rozróżnić te trzy profesje. Właściwie jedynie zawód psychiatry jest w pewnym stopniu regulowany prawnie. Pozostałe dwa funkcjonują wśród luk prawnych, co w konsekwencji prowadzi do licznych nadużyć ze strony tzw. specjalistów z tej dziedziny.

Jak rozróżnić, który specjalista od czego?

Najlepszym porównaniem będzie zestawienie wykształcenia osób wykonujących daną profesje. Lekarz psychiatra to osoba, która ukończyła medycynę oraz pięcioletnią specjalizację z psychiatrii. Psychiatra posiada uprawnienia lekarskie, co upoważnia go do wystawiania zwolnień oraz diagnozowania, jednak nie może on prowadzić psychoterapii ani posługiwać się testami psychologicznymi. Leczenie psychiatryczne oparte jest na medycznej diagnozie oraz dalszej farmakoterapii.

Psychologiem zostaje osoba, która ukończyła studia wyższe magisterski na kierunku psychologia. W żadnym wypadku nie jest to lekarz. Regulacje prawne dotyczące praktyki tego zawodu istnieją w postaci ustawy o zawodzie psychologa, jednak w praktyce nie są one egzekwowane. Osoba wykonująca ten zawód, jako jedyna może wykonywać testy psychologiczne, które mają najczęściej za zadanie zweryfikowanie osobowości, pamięci, czy inteligencji badanego. Wystawiana przez psychologa diagnoza tzw. funkcjonalna dotyczy mechanizmu powstawania zaburzeń. Przede wszystkim psycholog nie posiada uprawnień do wystawiania recept oraz zwolnień.

W przypadku psychoterapeuty nie istnieją żadne uwarunkowania prawne, dotychczas nie uchwalono żadnej ustawy dotyczącej wykonywania tego zawodu, dlatego też prywatny gabinet psychoterapeutyczny może w Polsce otworzyć każdy, niezależnie od posiadanego wykształcenia i co ciekawe przyjmowanie w nim pacjentów jest w zupełności legalne. Obecnie istnieje jedynie projekt ustawy odnoszący się do tego zawodu. Kompetentnym psychoterapeutą można zostać po odbyciu czteroletnich studiów podyplomowych, po wcześniejszym ukończeniu humanistycznych studiów wyższych. Kontrole nad ośrodkami szkolącymi psychoterapeutów na ten moment sprawują jedynie towarzystwa psychoterapeutyczne. W tym przypadku uprawnienia psychoterapeuty ograniczają się jedynie do prowadzenia psychoterapii, do których przygotowują go studia podyplomowe.

Ogólnie rzecz ujmując recepty i diagnozy wystawia psychiatra, natomiast w leczeniu nie może wykorzystywać metody testów psychologicznych. Do przeprowadzania testów psychologicznych uprawnienia posiada tylko i wyłącznie psycholog, który z kolei nie jest lekarzem. Natomiast psychoterapeuta, to stosunkowo nowy zawód, a osoba w nim pracująca prowadzi terapie. Nie jest on lekarzem ani psychologiem dlatego nie może korzystać z uprawnień przysługującym jednemu i drugiemu.

Wszystkie trzy zawody działają na podobnym pograniczu, ale tak naprawdę są zupełnie niezależne i nie wiążą między sobą kompetencji. Zdarza się jednak, że niektórzy specjaliści nadużywają zaufanie pacjentów i korzystają z uprawnień lub metod, które są w ich przypadku zabronione, przykładem może być wykorzystywanie przez psychiatrę testów psychologicznych, które może wykonywać jedynie psycholog. Więcej ciekawostek z tej dziedziny oraz przydatnych informacji można znaleźć na stronie www.magazyntuiteraz.pl, gdzie publikowane są artykuły dotyczące psychologii oraz tematyki rozwoju osobistemu. 

Popularity: 1% [?]