Schizofrenia jest ciężkim i przewlekłym schorzeniem psychicznym i jak każda choroba przewlekła może mieć wpływ na dotychczasowe życie pacjenta oraz jego najbliższych. To, w jakim stopniu rozpoznanie schizofrenii odbije się na codzienności chorego, uwarunkowane jest w głównej mierze jej przebiegiem, zależnym od wielu czynników, często trudnym do przewidzenia.

Jak może przebiegać schizofrenia?

W literaturze funkcjonuje tzw. „teoria ćwiartek”, która w pewien sposób oddaje możliwy przebieg schizofrenii i kierunki rozwoju choroby.

Zgodnie z tą teorią:

• 1/4 pacjentów osiąga dobrą remisję (ustąpienie objawów)
• 1/4 pomimo dobrej remisji społecznej ma przetrwałe objawy schizofrenii
• 1/4 ma przetrwałe objawy a remisja społeczna jest tylko częściowa
• 1/4 ma przewlekły przebieg choroby z tendencją do pogarszania się stanu

Należy jednak zaznaczyć, że statystyki i książkowe teorie to nie wszystko, bo rokowanie w schizofrenii jest uwarunkowane całym szeregiem czynników, a praktyka często nijak ma się do teoretycznych rozważań.

Życie zawodowe – czy możliwe jest kontynuowanie pracy przez osoby chore?

Możliwość podjęcia czy kontynuacji pracy zawodowej zależy przede wszystkim od przebiegu schizofrenii i stopnia nasilenia objawów. W sytuacji, gdy są one znikome, a choroba jest dobrze kontrolowana, nie ma przeciwwskazań do tego, by realizować się zawodowo. Chory w czasie remisji może podjąć pracę i być pełnowartościowym pracownikiem.

Spełnianie się na polu zawodowym może ułatwić rehabilitację społeczną i być odpowiedzią na krzywdzące dla pacjentów zjawisko wykluczenia. Możliwość wykonywania pracy daje choremu poczucie, że jest potrzebny, wartościowy, a to z kolei ma zasadnicze znaczenie w budowaniu jego motywacji do wytrwania w terapii.

Obecnie podejmowanych jest wiele inicjatyw mających na celu aktywizację zawodową osób chorych psychicznie, co zgodne jest z myślą tzw. psychiatrii środowiskowej.

Schizofrenia a rodzina

Bez wątpienia rozpoznanie choroby przewlekłej jest sytuacją trudną dla wszystkich członków rodziny, których codzienność musi ulec pewnemu przeorganizowaniu. Kryzysowe położenie może działać dwojako na relacje rodzinne – z jednej strony może je scalać i budować jedność, z drugiej jednak może przyczynić się do ich osłabienia i rozpadu. Ważne, by starać się tak wykorzystać niekorzystne okoliczności, by stały się raczej przyczyną zacieśnienia więzi, a nie ich destrukcji.

Życie codzienne z osobą chorą

Codzienne funkcjonowanie z osobą chorą może nastręczać różnego rodzaju kłopotów, choćby ciągłego niepokoju o stan zdrowia najbliższej osoby, po kwestię organizacji własnego czasu, czy realizację najprostszych, przyziemnych czynności (np. higiena, posiłki).

Bardzo istotnym problemem identyfikowanym przez opiekunów jest ten dotyczący kwestii kontroli przyjmowania leków doustnych przez chorego. Regularność farmakoterapii jest podstawą osiągnięcia sukcesu terapeutycznego, jednak przesadne skupienie na tym temacie może skutkować zaniedbaniem w pielęgnowaniu więzi rodzinnych, które również mają niebagatelne znaczenie w powodzeniu leczenia.

Popularity: 1% [?]