Świat jest pełen dziwactw. A może lepiej powiedzieć – zaburzeń? Trudno bowiem jednoznacznie określić kim jest grupa japończyków określana mianem „Kochankowie 2D”. O Japońskich sposobach na samotność i radzenie sobie z brakiem bliskich pisaliśmy już nie raz. Kochanków 2-D trudno jednak jednoznacznie określić – czy to jeszcze dziwactwo, czy już poważny problem psychologiczny? A chodzi o to, iż kochankowie 2-D kochają się w … postaciach z japońskiej mangi.

Kochankowie 2-D to nie po prostu Otaku (wielki fan komiksu czy postaci z komiksu) – Otaku, to najczęściej osoby kilkunastoletnie, które nawet jeśli fascynację posuniętą mają do granic absurdu, prędzej czy później odnajdują się w realnym świecie, mają rzeczywistych znajomych, zakładają rodziny. Kochankowie 2-D, kochają swoich idoli i nie chcą realnych związków z żywymi osobami. Wystarczy im np. poduszka naturalnych rozmiarów z wizerunkiem ukochanej postaci z kreskówki.

Nisan, 37 japończyk zakochany w poduszce z nadrukowaną postacią Nemu, gry na PC o nazwie Da Capo, traktuje swoją „przytulankową dziewczynę” jak prawdziwą. Chodzi z nią do restauracji, zabiera do kina, do przyjaciół. Nisan wie, że jego dziewczyna tak naprawdę nie istnieje, ale to nie przeszkadza mu jej kochać. Chce, aby po jego śmierci, poduszkę pochowano wraz z nim.

Gdyby przypadek Nisana był odosobniony, można by mówić o szczególnym przypadku obsesji – problem polega jednak na tym, że w Japonii, takich osób jest coraz więcej. A wziąwszy pod uwagę fakt iż postacie z mangi wyglądają jak 10 letnie dziewczynki z wykształconymi cechami płciowymi, każe się psychologom zastanawiać, czy nie chodzi tu o jakąś szczególną formę pedofilii – o tyle bezpieczną, że atakowane są poduszki i plastikowe figurki, a nie realne dziewczynki. Niepokojące jest też to, że według ostatnich badań, w Japonii 50% osób pomiędzy 30 – 34 rokiem życia nie ma partnera życiowego, a ¼ (nieżonatych) nie uprawiała jeszcze seksu. Toru Honda, uważany za twórcę ruchu „kochanków 2-D” uważa, że miłość w obecnym świcie tak się skomercjalizowała, że straciła na swojej nośności. „Miłość stała się sprzężona ze statusem społecznym i jako taka dostępna jest jedynie pięknym i bogatym” – stąd, zakochanie się w postaciach fikcyjnych ma być bardziej prawdziwe niż w rzeczywistych osobach.

Być może Lovers 2-D to kolejny etap hikikomori – szczególnej, występującej jedynie w Japonii formy depresji, w której młodzi ludzie nie wychodzą całymi dniami z domu, żywiąc się i załatwiając swoje potrzeby nocami.

Popularity: 2% [?]

Źródło tekstu: www.nytimes.com/2009/07/26/magazine/26FOB-2DLove-t.html?_r=1